En ruggengraat is inderdaad een pars pro toto. Jammer dat een grote smurf als Schaffer een kleine smurf als El-Kaddouri ad hominem en ad auctoritatem afbreekt. Kritiek mag er zeker zijn, maar het artikel is eerder een uitgesproken keuze voor vanille-ijs, lekker voorspelbaar en conservatief, dan dat het een onderbouwde recensie is.
Seizoensgebonden gewassen etc. verwijzen naar de drie sectoren waarin Marokkaanse migranten in de jaren 60 kwamen werken in België m.n. fruitpluk, textiel- en mijnensector. “Het” slaat op het onnoemelijke dat nog volgt (letterlijk en figuurlijk) nl. het einde. Waar de eerste generatie hier kwam bouwen/werken aan een stabiele toekomst, verlangt de derde generatie naar het land van herkomst (het is een lichamelijk verlangen, niet noodzakelijk een rationeel doordacht verlangen).
Fijn maar pijnlijk verwijst naar “a death by a thousand cuts” (lingchi). Onbewuste, kleine racistische opmerkingen (als sneetjes door een blad papier) kunnen een grote impact hebben. Er staat vingerafdruk en niet zomaar vinger, omdat de vingerafdruk staat voor een unieke identiteit die wordt ontkend/teniet gedaan door de “verdoken woorden”.
Je zet mij aan het denken. Dit leerde ik op de universiteit: The proverb literally means "you cannot simultaneously retain possession of a cake and eat it, too". Once the cake is eaten, it is gone. It can be used to say that one cannot have two incompatible things, or that one should not try to have more than is reasonable. (Van internet geplukt omdat ik even niet meer precies wist hoe het ook-al-weer werd gezegd. Nederland poëzie land is af. En jij kunt dit goed verwoorden.
Had mijn twijfels ook toen ik Schaffers kritiek las in De Groene. Er kwam zelfs in mijn gedachten op: ‘Hij zal toch geen àfSchaffer worden…?’ Chrétien Breukers: wederom eloquent verwoord! M.
En ruggengraat is inderdaad een pars pro toto. Jammer dat een grote smurf als Schaffer een kleine smurf als El-Kaddouri ad hominem en ad auctoritatem afbreekt. Kritiek mag er zeker zijn, maar het artikel is eerder een uitgesproken keuze voor vanille-ijs, lekker voorspelbaar en conservatief, dan dat het een onderbouwde recensie is.
Seizoensgebonden gewassen etc. verwijzen naar de drie sectoren waarin Marokkaanse migranten in de jaren 60 kwamen werken in België m.n. fruitpluk, textiel- en mijnensector. “Het” slaat op het onnoemelijke dat nog volgt (letterlijk en figuurlijk) nl. het einde. Waar de eerste generatie hier kwam bouwen/werken aan een stabiele toekomst, verlangt de derde generatie naar het land van herkomst (het is een lichamelijk verlangen, niet noodzakelijk een rationeel doordacht verlangen).
Fijn maar pijnlijk verwijst naar “a death by a thousand cuts” (lingchi). Onbewuste, kleine racistische opmerkingen (als sneetjes door een blad papier) kunnen een grote impact hebben. Er staat vingerafdruk en niet zomaar vinger, omdat de vingerafdruk staat voor een unieke identiteit die wordt ontkend/teniet gedaan door de “verdoken woorden”.
Je zet mij aan het denken. Dit leerde ik op de universiteit: The proverb literally means "you cannot simultaneously retain possession of a cake and eat it, too". Once the cake is eaten, it is gone. It can be used to say that one cannot have two incompatible things, or that one should not try to have more than is reasonable. (Van internet geplukt omdat ik even niet meer precies wist hoe het ook-al-weer werd gezegd. Nederland poëzie land is af. En jij kunt dit goed verwoorden.
Had mijn twijfels ook toen ik Schaffers kritiek las in De Groene. Er kwam zelfs in mijn gedachten op: ‘Hij zal toch geen àfSchaffer worden…?’ Chrétien Breukers: wederom eloquent verwoord! M.
Smurfen hebben een witte muts, behalve de Grote Smurf, want die heeft een rode. Maar dit verder geheel terzijde.
Gecorrigeerd. Diep in mijn hart bén ik Grote Smurf, uiteraard. Dáár is de bron van deze fout...